ΤΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ; (*)

Γιατί τέλος πάντων το ερώτημα αυτό ταλανίζει τόσο πολύ πολιτικούς, δημοσιογράφους και κάθε είδους ευκαιριακούς σχολιαστές; Γιατί όλοι εναγωνίως αναζητούν μια απάντηση λες και είναι η λύση όλων των προβλημάτων μας; Γιατί δεν ακούμε να τίθενται με τον ίδιο ζήλο και την ίδια συχνότητα παρόμοια ερωτήματα όπως «Τι παιδεία θέλουμε», «Τι υγεία θέλουμε;» κτλ . Από πού τέλος πάντων πηγάζει όλο αυτό το ενδιαφέρον και το κυριότερο, που αποσκοπεί;

Κανείς δεν αμφισβητεί το ότι η εγκληματικότητα είναι ένα πρόβλημα σοβαρό που επηρεάζει την καθημερινότητα μας. Σχεδόν όμως ποτέ δεν τίθεται στην σωστή του διάσταση, σχεδόν ποτέ κανείς δεν λέει ότι η εγκληματικότητα είναι πρόβλημα ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ, πολύπλευρο και πολυδιάστατο και ότι σαν τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αντί γι’ αυτό η ευθύνη επιρρίπτεται σχεδόν εξολοκλήρου στην Αστυνομία.

Σαν Αστυνομικός θίγομαι βαθύτατα και αγανακτώ όχι τόσο γιατί ακούω να ισοπεδώνουν, ελαφρά την καρδία, το έργο χιλιάδων φιλότιμων Αστυνομικών, όχι τόσο γιατί θίγομαι σαν προσωπικότητα όταν με χαρακτηριστική άνεση με βρίζουν από τα τηλεοπτικά παράθυρα, αλλά γιατί υποτιμούν την νοημοσύνη μου όταν νομίζουν ότι δεν μπορώ να καταλάβω την σκοπιμότητα πίσω από όλα αυτά. Η Αστυνομία φταίει για όλα τελεία και παύλα. Ξέρετε γιατί; Γιατί κάποιος αποποιείται πιο εύκολα τις ευθύνες του όταν βρίσκει κάποιον άλλον να του τις φορτώσει!!!

(Υπάρχουν ευτυχώς και οι σοβαρές και ψύχραιμες φωνές στον χώρο των δημοσιογράφων. Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από άρθρο του Στ. Θεοδωράκη στον ιστότοπο protagon.gr την 07/12/2009 με τον εύστοχο τίτλο «ΟΛΟΙ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ «ΜΠΑΤΣΟΙ»

«Γενικότερα πάντως το τελευταίο διάστημα οι υποδείξεις και η κριτική στην Αστυνομία είναι το νέο εθνικό μας σπόρ. Κάποτε όλοι είχαμε λύσεις για την πολιτική. Τώρα όλοι είναι ειδικοί σε θέματα ασφάλειας και Αστυνόμευσης. Ο Συνασπισμός, ο Καρατζαφέρης, οι καθηγητές, οι πρυτάνεις, οι φοιτητές, οι γονείς και οι κηδεμόνες. Όλοι λένε στην Αστυνομία τι πρέπει να κάνει αλλά κανείς δεν κάνει αυτό που πρέπει να κάνει ( ώστε να μην έχουμε ανάγκη την αστυνομία που θα κάνει αυτό που δεν θέλουμε να κάνει).» (!!!)

(*) έκανα μια πρόχειρη αναζήτηση στο GOOGLE με τις παρακάτω φράσεις, τα αποτελέσματα είναι χαρακτηριστικά:
«Τι Αστυνομία θέλουμε;» 8.190 αποτελέσματα
«Τι Παιδεία θέλουμε;» 547 αποτελέσματα
«Τι Υγεία θέλουμε;» 7 αποτελέσματα
«Τι Δικαιοσύνη θέλουμε;» 7 αποτελέσματα
«Τι πολιτικούς θέλουμε;» 5 αποτελέσματα
«Τι κυβέρνηση θέλουμε;» 5 αποτελέσματα

ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ «Η ΕΛ.ΑΣ» Ή ΑΛΛΙΩΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ, Β΄ ΜΕΡΟΣ

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:

Όσον αφορά στις οφειλές σε ασφαλιστικά ταμεία, είναι σωστό το κράτος να χρησιμοποιεί την Αστυνομία και την ποινική δικαιοσύνη για να εισπράξει αυτά που του χρωστάνε; Δεν διαθέτει άλλους μηχανισμούς πχ Εφορία που θα μπορούσανε να κάνουνε αυτή τη δουλεία; Θα μου πείτε εδώ θέλουν να κάνουν την φοροδιαφυγή ποινικό αδίκημα, να κάνει δηλαδή η Αστυνομία την δουλειά της εφορίας. Άλλη μια κοινωνική τρύπα που καλείται να βουλώσει η Αστυνομία.

Όσον στα αφορά άλλα μικροαδικήματα, έκανες πχ μια τροχαία παράβαση όπως οδηγούσες υπό την επήρεια αλκοόλ. Σοβαρό αδίκημα; Σοβαρότατο. Πρέπει να πάει ο παραβάτης φυλακή; Ε όχι, (οι φυλακές ήδη ασφυκτιούν). Τι κάνει λοιπόν το Δικαστήριο; Μετατρέπει όπως είπαμε την ποινή σε χρήμα.

Συμπέρασμα 1ο : αν έχεις λεφτά να πληρώνεις μπορείς να παραβαίνεις ανενόχλητος τους νόμους.

Συμπέρασμα 2ο : τα δικαστήρια και κατ’ επέκταση το Κράτος ενδιαφέρεται μόνο να εισπράττει χρήματα. Γιατί να μην επιβάλουν τα δικαστήρια εναλλακτικές ποινές; Βάλε για παράδειγμα τον προηγούμενο παραβάτη να προσφέρει κοινωνική εργασία σε ένα νοσοκομείο όπως το ΚΑΤ όπου καταλήγουν τα θύματα των τροχαίων. Ίσως η εμπειρία να τον κάνει να αναθεωρήσει.

ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ «Η ΕΛ.ΑΣ» Ή ΑΛΛΙΩΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

Τι είναι αυτό που οι Αστυνομικοί μεταξύ μας λέμε με μια λέξη ΑΠΟΦΑΣΗ; Θα το εξηγήσω με απλά λόγια, για τους πολίτες που δεν ξέρουν και για τους συναδέλφους που έχουν την τύχη να μην έχουν ασχοληθεί με το συγκεκριμένο ευγενές καθήκον. Πρόκειται για καταδικαστικές δικαστικές αποφάσεις με τις οποίες επιβάλλεται στον κατηγορούμενο κάποια ποινή. Η ποινή αυτή αποτελείται από μέρες ή μήνες φυλάκισης στους οποίους προστίθεται πολλές φορές και κάποια χρηματική ποινή. Φυσικά και η φυλάκιση εξαγοράζεται που σημαίνει ότι μετατρέπεται και αυτή σε χρήματα κι αν προσθέσεις και τα λεγόμενα δικαστικά έξοδα έχεις την εξής απλή εξίσωση:
Δικαστική απόφαση = χρήματα που πρέπει να πληρώσεις για να εξασφαλίσεις την ελευθερία σου
Τι αδικήματα αφορούν αυτές οι αποφάσεις; Δεν πρόκειται βέβαια για σοβαρά αδικήματα και κατά τη γνώμη μου η πλειοψηφία τους ανήκει σε μια από τις εξής δύο μεγάλες κατηγορίες
1. Τις παραβάσεις του ΚΟΚ (βλ. οδήγηση χωρίς δίπλωμα και άλλα τέτοια)
2. Τα χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία (ΤΕΒΕ, ΙΚΑ κτλ)
Από ότι καταλαβαίνετε μπορεί να συμβεί στον καθένα. Εφ’ όσον λοιπόν ο κατηγορούμενος δεν εμφανιστεί ενώπιον του δικαστηρίου θα δικαστεί ερήμην, όποτε το Δικαστήριο θα αφού βγάλει τον λογαριασμό… ούπς συγγνώμη την απόφαση του ήθελα να πω θα την στείλει που αλλού; στην αγαπημένη μας Αστυνομία. Και τότε ξεκινάει το κυνήγι των φυγόποινων. Χιλιάδες αστυνομικοί, χιλιάδες εργατοώρες θυσιάζονται σε αυτό το άχαρο καθήκον. Πάρτε μια ιδέα…
Κανονικά και επαναλαμβάνω κανονικά ο αστυνομικός πρέπει να βρει όσο πιο σύντομα γίνεται τον φυγόποινο να τον συλλάβει και να τον οδηγήσει ενώπιον του ταμείου… εεε του δικαστηρίου ήθελα να πω. Εμείς όμως που ζούμε και υπηρετούμε στην επαρχία προτιμούμε να ακολουθούμε μια λίγο διαφορετική τακτική. Ο φυγόποινος (τι βαρύγδουπος όρος δεν συμφωνείτε; ) μπορεί να είναι ο μπακάλης, ο φούρναρης, ο περιπτεράς, ο γείτονας μας και αυτό απαιτεί μια προσεκτικότερη προσέγγιση
ΒΗΜΑ 1ο Ευγενική προσέγγιση/ ενημέρωση
ΕΣΥ: Κύριε Α. έχετε μια απόφαση, το ξέρετε; (ρητορική ερώτηση γιατί το ξέρετε ότι το ξέρει)
Κος .Α : (κενό βλέμμα ή τάχα έκπληκτο) Εεεε… τι εννοείτε;
(Του εξηγείς όσο πιο απλά μπορείς)
Κος Α. : Αααααα… αυτό εννοείτε, νόμιζα ότι το είχε ταχτοποιήσει ο δικηγόρος μου (ή ΠΟΤΕ δεν πήρα κλήση για να παραστώ σε αυτό το δικαστήριο, άδικα με καταδίκασαν ή θα το πλήρωνα άλλα η γυναίκα μου πέταξε κατά λάθος το χαρτί κτλ………)
ΕΣΥ: τέλος πάνων κ. Α να το τακτοποιήσετε για να μην έχετε μπλεξίματα (έμμεση απειλή Νο 1)
Κος Α: Ναι, ναι μα τι λέτε Δευτέρα πρωί πρωί θα το πληρώσω.
ΒΗΜΑ 2ο Υπενθύμιση
ΕΣΥ: κ. Α πέρασαν δυο εβδομάδες και δεν πληρώσατε ακόμα, γιατί;
Κος Α: Το ξέρω, το ξέρω μέχρι το τέλος της εβδομάδας περιμένω κάτι χρήματα που μου χρωστάνε μόλις τα πάρω θα πληρώσω αμέσως.
ΕΣΥ: Εντάξει αλλά καταλαβαίνετε είναι δύσκολη κι εμένα η θέση μου, δεν θέλω να βρω κανέναν μπελά (έμμεση απειλή Νο 2)
Το βήμα 2ο μπορεί να επαναληφθεί και άλλες φορές μέχρι ο κος Α να πληρώσει ή μέχρι να εξαντληθεί κάθε υπομονή, διακριτικότητα, ευγένεια και καλή θέληση οπότε φτάνουμε στο τελικό βήμα:
ΕΣΥ : κα Α που είναι ο σύζυγος σας; (εννοείται ότι πλέον ο κος Α σε αποφεύγει όπως ο διάβολός το λιβάνι και δεν πάει ούτε στο μαγαζί του)
Κα Α.: Εεε … δεν ξέρω μάλλον στο σπίτι
ΕΣΥ: ΩΡΑΙΑ. Πείτε του όμως ότι αν δεν πληρώσει την απόφαση καλά θα κάνει μα μην ξαναβγεί από εκεί γιατί όπου να τον δω θα τον συλλάβω.
Κ α τ α λ α β α τ ε;
Πλέον δεν πρόκειται να ακούσεις άλλες δικαιολογίες οπότε είτε ο κος Α πληρώνει επιτέλους είτε τον συλλαμβάνεις(οπότε και σίγουρα πληρώνει), βρίζοντας τον εαυτό σου που δεν το έκανες από την αρχή.
Καθαρή Αστυνομική δουλειά δεν συμφωνείτε; Το χρέος στην κοινωνία πληρώνεται η τάξη αποκαθιστάται, τέλος καλό όλα καλά για όλους εκτός από εσένα που πλέον ο κος Α σε κοιτάει με μισό μάτι και που σκέφτεσαι πώς να πας και να του πεις:
-Κύριε Α ξέρετε έχετε μια καινούργια απόφαση………(!!!)

Απαγορεύεται το ουρείν δημοσίως

Σ ένα παλιό βιβλίο Αδικημάτων και Συμβάντων θα διαβάσει κανείς: «κατελήφθειν ο Χ.Π. να ουρείν δημοσίως εις στην πλατείαν περί ώρα 01:30. Εις τον παραβάτην υποβλήθει μήνυση και θα παραπεμφθεί εις το Πταισματοδικείο». Θα μου πείτε πώς ο έλληνας θα μάθαινε να ουρεί στην τουαλέτα που μόλις είχε αποκτήσει αφού πριν ήξερε μόνο πηγαίνει στην ύπαιθρο αν δεν έβαζαν τον χωροφύλακα να ελέγξει? Αυτά γίνονταν το 1960 περίπου ενώ το 2010 τι γίνεται? Χμ, δεν είμαι σίγουρος ότι οι χωροφύλακες έκαναν την δουλειά τους σωστά…

Τις προάλλες ήρθε ένας πολίτης να καταγγείλει ότι οι συγχωριανοί του καταφεύγουν στο πίσω μέρος του Φορτηγού του για να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους, με αποτέλεσμα το πρωί που πάει να πάρει το αυτ/το του αυτό να μυρίζει έντονα... Αυτά συμβαίνουν σε μια Κωμόπολη των 5000-5500 κατοίκων. Στην ερώτηση πώς το εξηγεί αυτό μου απάντησε ότι παρκάρει το αυτοκίνητό του σ’ ένα στενό όπου είναι το σπίτι του αλλά δυστυχώς το στενό είναι κοντά στις ταβέρνες και τα καφενεία της πλατείας οπότε πολλοί βγαίνουν από τα καταστήματα και πηγαίνουν στο άτυχο αυτ/το του. Εύλογα σκέφτηκα μα καλά γιατί δεν πηγαίνουν στις τουαλέτες των κατ/των και βγαίνουν μες το κρύο έξω στο στενό… τον ρώτησα μήπως έχει υπόψη του κάποιους συγκεκριμένους που ίσως έχουν κάτι μαζί του αλλά εισέπραξα την απάντηση πως το κάνουν όλοι ή σχεδόν όλοι…

Με προβλημάτισε η απάντησή του, μα τι συμβαίνει αναρωτήθηκα..αλλά με έβγαλε από τη δύσκολη θέση… μου λέει «εγώ ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό, ένα καφενείο και μια ταβέρνα δεν έχουν τουαλέτα, γι’ αυτό έρχονται όλοι στο στενό και πάνε πίσω από το αυτοκίνητό μου που είναι και μεγάλο και δεν φαίνονται» Τι να του πω μετά από αυτό, δεν ήξερα τι θα μου ζήταγε, να παραφυλάξω και να πιάσω επ’ αυτοφώρω αυτούς «έβρεχαν» το φορτηγό του? Θα μου τους κατονόμαζε και θα τους καλούσα για τις δέουσες συστάσεις? Και πως θα έγραφα αυτά τα παράπονα δεν μου έχει ξανατύχει …να ρωτήσω κανένα παλιό αλλά δεν πρόλαβα να μιλήσω και συνέχισε «αυτά τα μαγαζιά πρέπει να κλείσουνε αλλά όλοι τους καλύπτουνε, το υγειονομικό δεν έρχεται, ο δήμαρχος δεν ενδιαφέρεται, εσείς πρέπει να βοηθήσετε, δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση…»

Να τα μας πάλι εμείς πρέπει να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα, ευτυχώς όμως για μένα και την Αστυνομία τίποτε από τα παραπάνω δεν έγινε γιατί μου λέει ξαφνικά: «Δεν θέλω να κάνετε τίποτα εγώ ήθελα κάποιον να τα πω, έχω σκάσει τόσο καιρό, σ’ ευχαριστώ που με άκουσες θα πάρω το αυτ/το και θα το παρκάρω αλλού» και σηκώθηκε να φύγει…
«Όπως θέλετε εμείς εδώ είμαστε αν χρειαστείτε οτιδήποτε…», άλλωστε το έχουμε εμπεδώσει… η Αστυνομία κοντά στον πολίτη για ότι μαλακία σκεφτεί και κάνει… δώσαμε τα χέρια και έφυγε ανακουφισμένος…

Γιατί μπήκα στην Αστυνομία... ?

Καίρια ερώτηση που σίγουρα σου έκαναν οι φίλοι σου όταν το αποφάσισες, που μάλλον σου έκανε η/ο σύζυγος σου όταν γνωριστήκατε, ερώτηση που αργά ή γρήγορα θα σου κάνουν τα παιδιά σου και το κυριότερο ερώτηση που κάνεις ΕΣΥ κάθε μέρα στον εαυτό σου, συνήθως
«Τι ΜΑΛΑΚΙΑ έκανα και μπήκα στην Αστυνομία;»

Φυσικά οι απαντήσεις είναι πολλές και διάφορες, εγώ όμως τις έχω χωρίσει σε πέντε βασικές κατηγορίες

1) Η ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ/ ΕΥΘΕΙΑ/ ΚΥΝΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
«Γιατί ήθελα μια μόνιμη/ σταθερή/ σίγουρη δουλειά – μια θέση στο Δημόσιο με άλλα λόγια». Η απάντηση είναι ξεκάθαρη και δεν χωράει και πολλές ερμηνείες. Βέβαια μπορεί να προκαλέσει μια δεύτερη ερώτηση : «Γιατί στην Αστυνομία και όχι κάπου αλλού στο Δημόσιο;» Ε καλά τώρα άμα βρεις τρύπα να χωθείς χώνεσαι και δεν το ψάχνεις και πολύ πολύ (ΜΕΓΑΛΟ λάθος όπως αποδεικνύεται)

2) Η ΡΟΜΑΝΤΙΚΗ /ΠΑΙΔΙΑΣΤΙΚΗ /ΑΝΩΡΙΜΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
«Γιατί ήταν το όνειρο μου από παιδί». Μμμμ, πρόκειται για απάντηση με ημερομηνία λήξης. Την δίνεις τα 2-3 πρώτα χρόνια στην Υπηρεσία, μέχρι το τέλος της πρώτης δεκαετίας ίσως να περνάει ακόμα από το μυαλό σου αλλά δεν τολμάς να την ξεστομίσεις. Τα υπόλοιπα 20 χρόνια έχεις αφήσει διαπαντώς πίσω σου τα παιδικά σου όνειρα- και το ίδιο ανυπομονείς να κάνεις και με την Αστυνομία.

3) Η ΙΔΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
«Γιατί θέλω να προσφέρω στην κοινωνία/ στην πάταξη του εγκλήματος/ την επιβολής της δικαιοσύνης» συχνά συνοδεύεται από την εξωφρενική διευκρίνηση « Εγώ θεωρώ ότι το να είσαι Αστυνομικός δεν είναι επάγγελμα αλλά λειτούργημα» (!!!!). Η απάντηση αυτή βασίζεται σε μια σειρά από αυταπάτες οι οποίες αργά ή γρήγορα γκρεμίζονται. (κατά τη γνώμη μου όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο).

4) Η ΠΟΡΩΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
«Γουστάρω να έχω εξουσία/ να διατάσσω κτλ…» (Ή αλλιώς να γαμ** και να δέρνω)
Η απάντηση αυτού του είδους σηκώνει πολύ συζήτηση αλλά και πολύ ψυχανάλυση. Εγώ πάντως σηκώνω τα χέρια ψηλά.

5) ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΑΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΕΣ (κυριολεκτικά και μεταφορικά) ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
«Μου αρέσει η Στολή/ στις γκόμενες αρέσει η Στολή»
«Μου αρέσουνε τα όπλα» (εδώ κι αν σηκώνει ψυχανάλυση)
«Πάντα τρελαινόμουνα για τις αστυνομικές ταινίες». Κτλ, κτλ……

Είμαι Αστυνομικός...

Το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνει ένας αλκοολικός που θέλει να απεξαρτηθεί είναι από ότι λένε να παραδεχθεί το πρόβλημα του. Ε λοιπόν αυτό θα κάνω κι εγώ
Είμαι Αστυνομικός και ναι το παραδέχομαι, η κατάσταση στην Αστυνομία είναι ΣΚΑΤΑ!
Αγαπημένοι μου συνάδελφοι μην με παρεξηγείτε, σας διαβεβαιώνω ότι δεν είμαι από εκείνους τους Αστυνομικούς που μισούν την Αστυνομία και την κατηγορούν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν. Το αντίθετο μάλιστα. Πιστεύω ότι πρέπει να τελειώνουμε με την εσωστρέφεια, τις γκρίνιες και τις μεμψιμοιρία.
Συνάδελφοι, ας αυτοσαρκαστούμε, ας επικοινωνήσουμε εκτός των Υπηρεσιακών καναλιών και πριν αρχίσουμε την κριτική ας κάνουμε πρώτα την αυτοκριτικής μας.

Φίλοι πολίτες, απευθύνομαι και σε εσάς και σας προσκαλώ να ρίξετε μια ματιά - αν αντέχετε- στα άδυτα ενός κόσμου που λειτουργεί με την δική του παράλογη λογική. Ελπίζω να μην επαληθεύσω τους χειρότερους φόβους σας.

Αφιερώνω τα σχόλια μου σε εκείνους που νομίζουν ότι μπορούν να μας κάνουν να σκεφτόμαστε όπως τα δικά τους σκουριασμένα μυαλά.